Yazılı konuşmada harflerin işlevsel anlamı 3 gruba ayrılabilir: ünlü seslerinin belirlenmesi (10), ünsüzlerin (21) ve seslerin belirtilmemesi (2). Harflerin çoğu, sesleri temel, güçlü bir konumda belirtmek için kullanılır. Ve değişen (zayıf) bir konumdaki seslerin belirlenmesi, yazım kuralları ile düzenlenir.
Harflerin amacı, bir veya daha fazla ses değerinin ifadesi sorunu, alfabe teorisinin ana sorusudur. Rus alfabesinin harflerinin tek haneli ve iki haneli olabileceği bilinmektedir. Ses anlamları bir hece içinde görünür. Bir kelimede, harf ve ses anlamları arasındaki ilişki karmaşıktır. Harf kullanma kuralları 2 kategoriye ayrılır: ilki, belirli kelimelerin yazılışından bağımsız olarak Rus dilinin harflerinin anlamı hakkında konuşur (öğretileri). L. Shcherba). Örneğin, "o" harfinin iki ses anlamı vardır - "o" ve "a" - yanlıştır. Tek anlamı vardır - "o" ve "a" sesinin bazen duyulduğu yerde "o" yazılması, bu harfin modern imla kurallarına uygun olarak kullanılmasıdır. İkinci kategori yazı ile ilgilidir. belirli kelimeler. Başka bir ünlü dilbilimci A. Gvozdev'e göre, "o" harfinin "büyük", "güvercin", "su" vb.. Bu durumda, "o" harfi açık kalır. Sonuç olarak, ilk kategorinin kuralları grafik kurallarıdır ve ikincisi - yazım kurallarıdır. Her harfin kullanımı belirli bir sesle sınırlıdır, bu da olabilir. bulundu ve özetlendi, belirli kelimelerle aranmasına rağmen, bazen kavşaklarında bile ("Kazıcı hastaydı - toprak / bb / olel.") Mektubun ana (ana) ve ikincil amacının tanımları, tarafından önerilen B. Osipov, en doğru olanıdır: asıl anlam, yazım kurallarına bakılmaksızın mektubun arkasında kalan anlamdır. İmla kurallarından kaynaklanan anlama ikincil (ek) denir. Ana anlamlar, güçlü konumlardaki harflere özgüdür (stres altındaki sesli harfler, sesli harflerden önceki ünsüzler), gerisi ikincildir.
