Ülkedeki ilk gramofon kayıtları 1898'de ortaya çıktı. Görünüşte 17 cm'lik disklerdi ve sadece bir yüzünde ses kaydı vardı. O zamanlar kağıt etiketler kullanılmadı ve tüm bilgiler hemen diskin orta kısmına kazındı.
Diskler nasıl oynandı?
1877'de T. Edison, sesleri kaydetmek ve çoğaltmak için silindirleri olan bir fonograf icat etti. Aynı yıl, E. Berliner buluşu biraz değiştirdi ve sesleri kaydetmek ve çoğaltmak için kauçuk diskleri icat etti. Gramofon iğnesinin ses alıcı bir plakaya takıldığı ve diske karşılık gelen spiral oluklar uyguladığı gramofon bu şekilde ortaya çıktı.
Amerika Birleşik Devletleri'nde, mekanik bir döner tabla, E. Berliner ile "patent savaşları" nedeniyle, grafofon, fonograf veya "konuşan makineler" terimlerine sahipti.
Saat mekanizması vasıtasıyla disk döndürüldü ve iğne diskin spirali boyunca hareket ederek titreşimli plakanın karşılık gelen titreşimlerine neden oldu. Bu şekilde, kaydedilen seslerin tüm kompleksi iyi bir doğrulukla yeniden üretildi.
Zaten 40'lı ve 60'lı yıllarda, gramofonun gelişimi, vokal ve enstrümantal parçaların sesinin oldukça net bir şekilde iletilmesini sağladı. Batı Avrupa'da gramofon üretimi güçlü bir bağımsız endüstriydi. Seçkin şarkıcılar ve müzik virtüözleri tarafından seslendirilen zengin bir repertuarın disklerinin (kayıtlarının) üretiminin yanı sıra ayrı bir endüstri haline geldi.
Ama bildiğiniz gibi gelişmenin sınırı yok…
Taşınabilir sürüm
20. yüzyılın ilk yarısında gramofonun taşınabilir bir versiyonu fikri ortaya çıktı. Böylece 1913'te gramofon kayıtlarını çalmak için mekanik bir cihaz ortaya çıktı - bir gramofon. Buluşu DECCA şirketine aittir. Gramofonun kendisi Pathé kardeşler tarafından tasarlanmış ve patentlenmiştir. Gramofon, gövdeye yerleştirilmiş küçük bir boynuza sahip gramofondan farklıydı ve özel bir kulp ile taşınan bir bavul şeklinde düzenlenmişti. Ancak asıl farkı, ses oluğunu oluşturma yöntemindeydi. Gramofonda enine değil derindi.
"Taşınabilir bir gramofon" fikri, İngiliz ordusu için sahada kullanılmak üzere tasarlandı.
Gramofonda tahrik olarak yaylı motor kullanılmış, kasanın içine gizlenmiş zil ile ses takviyesi yapılmıştır. Pikapta bir zar ve metal bir iğne vardı. Motorda bir santrifüj hız regülatörü vardı ve bir yay rekorun bir veya iki tarafını oynamak için yeterliydi.
Gramofonun hacmi 80-100 dB'ye ulaştı, ancak ses üretiminin kalitesi aşınmış iğneye bağlıydı ve hiçbir şekilde yüksek - boğuk ve güçlü bozulmalar yoktu. Bir plak çalındıktan sonra değiştirilmesi gereken çelik iğnelerin yerini alacak gramofonun ortaya çıkmasıyla birlikte, tekrar tekrar kullanım için tasarlanmış safir iğneler ortaya çıkmaya başladı.
