Geostationary uydular, gezegenin etrafında Dünya ile aynı hızda döner. Bu nedenle, dışarıdan bir noktada gökyüzünde "asılı" görünüyorlar. Uyduların yörüngelerini düzeltebilmeleri için roket motorları ile donatılmıştır.
Dünya'nın yapay uyduları, sabit bir yörüngede kendi etrafında dönüyor, karasal sakinler için gökyüzünde hareketsiz asılı duran bir nokta gibi görünüyor. Bunun nedeni, Dünya'nın döndüğü açısal hızla dönmeleridir.
Uyduyu döndürürken alışık olduğumuz koordinat sisteminde, azimutu veya ufuk çizgisinin üzerindeki yüksekliği değiştirmediğinden, hareketsiz "asılı" görünüyor.
sabit yörünge
Geostationary uydular deniz seviyesinden yaklaşık 36 bin kilometre yükseklikte bulunur - uydunun Dünya gününe yaklaşan bir zamanda (yaklaşık 23 saat 56 dakika) tam bir devrimi tamamlamasını sağlayan bu yörünge çapıdır.
Sabit bir yörüngede dönen bir uydu birçok faktörden etkilenir (yerçekimi bozuklukları, ekvatorun eliptik yapısı, yerçekiminin homojen olmayan yapısı, vb.). Bu nedenle uydunun yörüngesi değişir ve sürekli olarak düzeltilmesi gerekir. Uyduyu yörüngede doğru yerde tutmak için düşük itme gücüne sahip kimyasal veya elektrikli roket motoruyla donatılmıştır. Böyle bir motor haftada birkaç kez çalıştırılır ve uydunun konumunu düzeltir. Bir uydunun ortalama hizmet ömrünün yaklaşık 10-15 yıl olduğu düşünüldüğünde, motorları için gereken roket yakıtının birkaç yüz kilogram olması gerektiği hesaplanabilir.
Bilim kurgu yazarı Arthur Clarke, coğrafi yörüngeyi iletişim için kullanma fikrini popülerleştiren ilk kişilerden biriydi. 1945'te bu konudaki makalesi Wireless World dergisinde yayınlandı. Bu nedenle, Batı dünyasındaki sabit yörüngeye hala "Clarke Yörüngesi" denir.
Yerdurağan uydular durağan gibi görünseler de aslında gezegenle senkronize olarak saniyede üç kilometreden fazla dönüyorlar. Günde 265.000 kilometre mesafe katederler.
LEO uyduları
Uydunun yörüngesi küçülürse, onun ilettiği sinyalin gücü artacaktır, ancak kaçınılmaz olarak dünyadan daha hızlı dönmeye başlayacak ve yer durağan olmaktan çıkacaktır. Basitçe söylemek gerekirse, alıcı anteni sürekli olarak yeniden yönlendirerek onu "yakalamanız" gerekecek. Bundan kaçınmak için, bir yörüngede birkaç uydu başlatmak yeterlidir - o zaman birbirlerinin yerini alacaklar ve antenin yeniden yönlendirilmesi gerekmeyecek. Bu ilke, Iridium uydu sisteminin organizasyonuna uygulandı. Altı yörüngede dönen 66 düşük yörüngeli uydu içerir.
