1906'da Saratov valisi Pyotr Arkadyevich Stolypin, imparatordan İçişleri Bakanlığı'na başkanlık etmek için bir teklif aldı. Stolypin teklifi kabul etti ve kısa süre sonra Rus hükümetinin başına geçti. Başbakan, iç politikasında Rusya'nın doğu illerinin gelişimine özel önem verdi. Yeni başbakanın saltanatı sırasında, "Stolypin arabası" kavramı ortaya çıktı.
IDP vagonu
Stolypin, köylülerin ülkenin Avrupa kısmından Sibirya ve Uzak Doğu'nun ıssız bölgelerine yeniden yerleştirilmesini teşvik eden bir dizi önlem aldı. Hükümetin planladığı toplu yeniden yerleşim, Stolypin'in tarım reformunun bir parçasıydı. Yaklaşık üç milyon köylü evlerini terk etti ve kullanım için toprak almak için doğuya gitti.
1908'de, en yaygın yük vagonları, Sibirya ve Uzak Doğu'ya seyahat eden çok sayıda göçmenin taşınması için uyarlandı. Toplu yeniden yerleşimin başlatıcısı P. A. Stolypin, bu geliştirilmiş arabalara "Stolypin" denilmeye başlandı. "Stolypin" tipi arabaların seri üretimi 1910 yılında gerçekleşti.
Böyle bir araba elbette rahat bir yolculuk için bir fırsat sağlamadı, ancak basit mülkleri ile göçmenleri ağırlayabilirdi. Yük vagonlarının arkasında, hayvan ve tarım aletlerinin taşınabileceği özel bölmeler bulunuyordu. Çok az kolaylık vardı, ancak zorlu koşullarda yaşamaya alışmış olan köylüler, "Stolypin vagonunda" hareket etmeyi korkunç bir şey olarak görmediler. Üstelik yeni ikamet yerine seyahat ücretsizdi.
Göçmen dalgası azalmaya başladığında, "Stolypin vagonları" mahkumların - soruşturma altındakilerin ve mahkumların taşınması için yaygın olarak kullanılmaya başlandı.
"Stolypin vagonu" nun daha fazla tarihi
Sovyetlerin gücünün kurulmasından sonra, "Stolypin vagonu" adı bir hane adı haline geldi. Bastırılmış insanlar, benzer bir tasarıma sahip vagonlarda toplu olarak taşındı. Bu tür arabaların özellikleri ve mahkumları boyalarla taşımanın tüm "tılsımları", Alexander Solzhenitsyn tarafından romanlarından biri olan Gulag Takımadaları'nda anlatıldı.
Stolypin vagonunun sonraki versiyonu, boyut olarak sıradan bir vagona benziyordu. Sadece içinde, bir kısmı çubuklarla kapatılmış özel bölmelerle bölmelere-hücrelere ayrıldı.
Hücreler arabanın bir tarafında bulunuyordu, diğer kısım ise zaman zaman konvoyun dolaştığı ve mahkumların davranışlarını izlediği bir koridor tarafından işgal edildi.
Modern "vagonlar" - mahkumları taşımak için vagonlar - dışarıdan neredeyse posta veya bagaj vagonlarından farklı değildir. Tek fark, binaların iç yapısının belirli amaçlar için uyarlanmış olmasıdır. Mahkumların taşınmasına yönelik bir aracın tasarımı, mahpuslar ve refakatçi personel için minimum konfor ve ayrıca kaçışlara karşı güvenilir koruma sağlar.
