"Yedi renkli çiçekler" masalı, yüzyılların derinliklerinden gelen eskilerden biri değil, Sovyet yazar Valentin Kataev bunu 20. yüzyılın ilk yarısında yazdı. Ancak, birçok halk masalından daha az olmayan çocuklar tarafından sevilir.
Hikayenin konusu basittir. Kendi dikkatsizliği nedeniyle şehirde kaybolan dalgın ve sorumsuz bir kız olan Zhenya, kibar bir yaşlı kadınla tanışır. Bir büyücü olduğu ortaya çıkıyor ve kıza harika bir çiçek veriyor - yedi farklı renkte yedi yapraklı yedi çiçekli bir çiçek ve her taç yaprağı bir dileği yerine getirebilir.
Kahraman, tereddüt etmeden, taç yaprağından sonra taç yaprağı harcar. İlk başta, kaybolan direksiyon simidi ve kırılan annenin vazosu için cezadan kurtuldu. Ondan sonra, dünyadaki tüm oyuncakları almak istedi, o zaman - onu oyuna kabul etmeyen çocuklardan intikam almak için Kuzey Kutbu'na gitmek. Doğru, bu iki dilek tam olarak kızın istediği gibi gerçekleşmez ve oyuncakları geri göndermek ve eve dönmek için iki yaprak daha harcar.
Sonunda Zhenya, neredeyse tüm yaprakları hiç zevk almadan harcadığını fark eder. Son yaprağı nasıl kullanacağını düşünürken, güzel çocuk Vitya'yı fark eder. Onunla oynamak istiyor, ancak Vitya'nın geçersiz olduğu, hayatının geri kalanında koltuk değneği üzerinde yürümeye mahkum olduğu ortaya çıktı. Son taç yaprağının yardımıyla Zhenya, Vitya'yı iyileştirir, onunla oynar ve mutlu hisseder.
İlk bakışta, bu sadece belirli bir ahlaki suçlama içeren bir çocuk masalı. Ancak yazarın, yazarın dünya görüşünü etkileyemeyen ancak etkileyemeyen piskoposluk okulunun bir öğretmeninin ailesinden geldiğini düşünürseniz, bu çalışmada daha derin bir anlam görebilirsiniz. Sovyet döneminde, Hıristiyan değerleri hakkında açıkça konuşmak ve yazmak tehlikeliydi, ancak yetenekli bir yazar, bir peri masalı da dahil olmak üzere eserlerinde bunları her zaman “şifreleyebilir” ve seçici okuyucular için gizli anlam açıktır.
Peri çiçeğinin taç yapraklarının sayısı ve rengi, gökkuşağının renklerini tekrarlar. İncil'deki gökkuşağı, Tanrı'nın Nuh ile, geniş anlamda - insanlıkla olan antlaşmasının bir sembolüdür. 7 sayısının Yeni Ahit döneminde de özel bir anlamı vardır: Kutsal Ruh'un Armağanları, Kilise'nin yedi kutsal sırrı aracılığıyla bir kişinin üzerine iner. Böylece, yedi çiçekli muhteşem çiçek, Tanrı'nın insana verdiği lütfu sembolize eder.
Bu hediye ile ilgili olarak kız Zhenya, birçok insanın davrandığı gibi davranır. Belki de servet, yükselme, “ısınma” gururu ve diğer dünyevi faydalar için dua ederek Tanrı'ya dönmeyecek böyle bir insan yoktur. Tanrı bir isteği yerine getirebilir - insan arzuları gerçekleşebilir, ancak bu her zaman ruhsal gelişime katkıda bulunmaz: yerine getirilmiş bir arzu sadece bir kişinin daha fazlasını istemesine neden olur. Dünya malının bu bitmeyen arayışında insan mutlu olamaz - tıpkı bir masal kahramanının pişmanlıkla söylediği gibi: "Altı yaprağı boşa harcadım - ve zevk yok!"
Bir kişi ancak Kutsal Ruh'un Armağanlarının İlahi sevginin armağanları olduğunu hatırlayarak mutlu olabilir. Aşk kendisi için herhangi bir fayda aramaz - alarak değil vererek sevebilirsin. Zhenya kızı bunu anlıyor, hasta çocuğa yardım ediyor - ilk kez harcanan taç yaprağından pişmanlık duymuyor.
Böylece yedi renkli çiçeğin masalı sadece bir çocuk masalı değil, aynı zamanda yetişkinlere de derin manevi anlamlarla dolu bilge bir mesajdır.
