Feijoa, Güney Amerika'nın subtropikal bölgelerinden geliyor. Paraguay, Uruguay, Kuzey Arjantin ve Güney Brezilya'da yetişir. Evde, ormanlarda çalılar şeklinde yetişir. Bu, subtropiklerin tipik bir sakinidir, bu nedenle onu tropikal bir iklimde yetiştirme girişimleri başarısızlıkla sonuçlandı.
Feijoa açılışı
Feijoa eşsiz bir meyve ve süs bitkisidir. İlk olarak bir buçuk yüzyıl önce Alman doğa bilimci Friedrich Zello tarafından keşfedildi. Özel adı - Akka Sellova - keşfedenin soyadı tarafından alınan bitki ve genel adı - feijoa, adı Juan Feijo olan Brezilya'daki Doğa Tarihi Müzesi müdürünün onuruna.
Feijoa ilk olarak 1890'da Fransa'da ortaya çıktı. Ve bitkinin dünya çapındaki zafer alayı başladı. 1900 - Yalta ve Sohum. 1901 - Kaliforniya. 1913 - İtalya ve diğer Akdeniz ülkeleri. Daha sonra feijoa Gürcistan, Azerbaycan, Kırım ve Krasnodar Bölgesi tarafından alındı. İlginç bir şekilde, tropik bölgelerde kategorik olarak büyümeyi ve meyve vermeyi reddeden bu subtropikal bitki, Kırım'daki yetiştirme koşullarına mükemmel bir şekilde adapte olmuştur ve burada -11 ° C'ye kadar donlara bile tahammül etmektedir. Birçok ülkede feijoa başarıyla yetiştirilir ve bir houseplant olarak mükemmel bir şekilde meyve verir.
Bitkinin tanımı
Feijoa cinsi Myrtle ailesine aittir. Cinsinde sadece biri evcilleştirilmiş sadece üç tür vardır. Bitki, grimsi-sarı dalları ve sert tüylü yaprakları olan, üç metreden fazla olmayan, yaprak dökmeyen bir çalıdır. Yapraklar üstte yeşil, altta gümüşi gridir. Güçlü bir karakteristik kokuya sahiptirler. Feijoa, tabanda büyük beyaz-pembe yaprakları olan kıpkırmızı çiçeklerle çok güzel çiçek açar.
Feijoa bitkisinin en önemli değeri meyvesidir. Bu dut hafif kırmızımsı bir renk tonu ile yeşildir. Şekil oval veya dikdörtgendir. Çap 4-6 santimetre. Uzunluk - 10 santimetreye kadar (çeşide bağlı olarak). Bir feijoa meyvesi 30 ila 50 g ağırlığındadır.
Feijoa değeri
Bu meyveler olgunlaştığında bile iştah açıcı görünmüyor. Kısa bir tutam ile olgunlaşmamış eriklere benzer şekilde yeşil (nadiren kırmızı veya kahverengi) ve sıradan kalırlar. Ancak feijoanın içinde bir sürpriz var - aynı anda çilek, muz ve ananasın inanılmaz aroması ve tadı olan yoğun, sulu, hoş ekşi bir hamur. Orada da tohumlar var, ancak bunlar kötü hissediliyor ve enfes tadın tadını çıkarmaya müdahale etmiyorlar.
Feijoa'nın özü çok fazla C vitamini içerir ve meyve ne kadar olgunsa o kadar fazladır. Ayrıca meyveler sakaroz, beş amino asit, lif, pektinler ve protein maddeleri içerir. Meyveler oldukça asidiktir. Ve en değerli özelliklere sahipler - vücut tarafından mükemmel bir şekilde emilen çözünür iyot bileşiklerini biriktirmek. Bu bağlamda, diğer tüm meyveler ve meyveler, hatta hurma bile feijoa'dan uzaktır.
