Bir fırtına, elektriksel deşarjlar - şimşek şeklinde kendini gösteren atmosferik bir fenomendir. Yıldırım genellikle yeryüzünün yüzeyleri ile bulutlar arasında meydana gelir. Bazen, elektrik parlamaları bulutun içinden geçebilir.
Talimatlar
Aşama 1
İnsanlar için gök gürültülü fırtınalar en tehlikeli doğa olaylarından biridir. İnsanlardan kaynaklanan ölüm sayısı açısından, gök gürültülü fırtınalar sadece selden sonra ikinci sırada yer alıyor. Gök gürültülü fırtınalar Dünya atmosferinde oldukça yaygındır. Gezegenimizin yüzeyinde her saniye yaklaşık 46 yıldırım düşüyor. Gök gürültülü fırtınaların kıtalar üzerinde okyanuslardan on kat daha sık meydana geldiğini belirtmekte fayda var.
Adım 2
Yeryüzünde meydana gelen tüm gök gürültülü fırtınaların neredeyse yüzde sekseni tropik ve subtropiklerde yoğunlaşmıştır. Gök gürültülü fırtınaların yoğunluğu doğrudan güneş aktivitesi ile ilgilidir. Fırtına oluşumlarının ana yüzdesi, yaz aylarının öğleden sonra saatlerinde kaydedilir.
Aşama 3
Yıldırım, bir gök gürültüsü bulutunun yaratılmasının sonucudur. Bu tür bulutların oluşması için bir takım şartların yerine getirilmesi gerekir. Bu genellikle güçlü yukarı akışların varlığından kaynaklanır. Bu nedenle yıldırım, dağlık bölgelerde sık görülen bir olaydır.
4. Adım
Artık gök gürültülü fırtınaları meydana geldikleri meteorolojik ortama göre sınıflandırmak kabul edilmektedir. Bir gök gürültüsünün boyutu, belirli bir nemin yukarı doğru akışının büyüklüğüne ve yoğunluğuna bağlıdır.
Adım 5
En az güçlü gök gürültülü fırtınalar tek hücreli olarak sınıflandırılır. Hafif rüzgarlarda meydana gelirler ve yeterli şiddete sahip değildirler. En yaygın fırtına türü çok hücreli küme oluşumlarıdır. Bu tip, tek hücreden çok daha güçlüdür, ancak en yoğun olmaktan uzaktır.
6. Adım
Süper hücreli fırtınalar en az yaygın olanlardır. Bu tip kamu binaları ve insan hayatı için ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. Bu tür bir gök gürültüsü, elli kilometre genişliğe ve on beş yüksekliğe kadar çıkabilir. Bir fırtınanın oluşumu ve seyri için büyük miktarda enerji harcanır. Kabaca 20 kilotonluk bir nükleer patlamaya eşdeğerdir. Doğal olarak, tüm enerji büyük bir alana çok daha yavaş salınır, bu nedenle pratik olarak algılanamaz.
