Pembe beyaz ve kırmızı karışımıdır. Yumuşaklık, cesaret, ağırlıksızlık, tutku, güç, istikrar ve kendini sevme bu renkte "yaşıyor". İdealleştirmeyi, iyi doğayı, sevgiyi ve tutkuyu sembolize eder. Saflık ve tazelik havasıyla beslenir. Pembenin beş ana tonu vardır: pembe, uçuk pembe, fuşya ve macenta.
Pembe ve soluk pembe
Pembe renk muazzamdır, ancak bir dezavantajı vardır: günlük yaşamda oldukça nadirdir. Ancak beyazla birlikte harika görünüyor: beyaz onu daha yumuşak, daha romantik ve narin yapıyor. Kromoterapi, kendilerine hakim olmayı zor bulanlar için pembeyi önerir. Pembeyi sevenler sürekli havada kaleler dünyasındadır, esnektirler ve mucizelere tüm kalpleriyle inanırlar. Pembe rengin hayranları, doğaüstü ve sınırsız sevginin hayalini kurar, evde rahatlık ve rahatlık yaratmaya yönelir. Sevgi dolu ve zayıftırlar, "pembe gözlük" içinde yaşadıkları için gerçeklikle "karşılaşmak" oldukça zordur. Bu insanlar yeteneklerini neredeyse sürekli abartıyorlar, vaatleri genellikle sadece bir serap.
Perinin uyluk rengi soluk pembedir. Bu ifade, ödünç alındığı yer olan Fransızca'dan bir çeviridir. Bu renk, 18. yüzyılın sonunda Fransa'da popülerdi. Bu rengin tonları vardır - korkmuş bir perinin uyluğu ve heyecanlı bir perinin uyluğu. Giysilerdeki pembe renk, sahibinin şefkatine ve kırılganlığına ihanet eder. Bu tür insanlar genellikle başkalarının dikkatine ve şefaatine ihtiyaç duyarlar. Giysilerde pembeyi tercih eden bir kişi, bir şekilde kendini kurgusal kurgu ve masal dünyasına kapatır.
Fuşya ve Eflatun
"Fuşya" kelimesi ilk olarak 1859'da "fuşsin" adı verilen yeni bir anilin boyası keşfedildiğinde renk için kullanıldı. Bir houseplant olarak fuşya, 18. yüzyılın sonunda moda oldu ve Viktorya döneminde doruk noktasına ulaştı. Fuşya'nın ana avantajı, mor pembenin tüm tonlarının zengin bir "kafasının" sürekli varlığıdır. Fuşya çok çekici, seksi, sofistike bir renktir. Gölgeleri genellikle modadır, çünkü sonsuza kadar ona bağlı kalırlar.
Macenta renginin adı, daha doğrusu boya, Macenta savaşından sonra ilk kez ortaya çıktı. Eflatun, özelliklerini miras alan daha açık bir mor tonudur: duygusallık, sakinlik ve dikkat. Şiddet ve kategoriklik özelliklerine dahildir. Bu, kusursuzluğunu açıklar. Renk duygusuz ve açıklanamaz, muhtemelen bu yüzden her zaman biliniyordu. Pembenin bir tonu olsa da feminen bir renk olduğu söylenemez. Sakinlik ve kategoriklik daha çok erkeksi niteliklerdir, duygusallık ise genellikle bir kadını ifade eder. Ve burada yine bu rengin çok yönlülüğünü görüyoruz. Göksel, safir, leylak ve menekşenin tüm tonları macenta ile birleştirilir. Bu durumda, düşünülemez bir resimsellik, tutarlılık ve fantastiklik gamı elde edilir.
