Çoğu sakız, sayısız reklamın vaat ettiği dişleri ve diş etlerini koruma yerine ağız boşluğunu olumsuz etkileyerek diş çürümesine ve diğer hastalıklara neden olur. Bu, içlerindeki zararlı bileşenlerin içeriğinden kaynaklanmaktadır. Ancak sakız çiğnemenin kötü kokudan kurtulmanıza, ağzınızı temizlemenize ve odaklanmanıza yardımcı olabileceği de doğrudur.
Sakızın tarihinden
Bugünün sakızının prototipi Taş Devri'nde zaten vardı, o zaman insanlar ağaç kabuğunu reçineyle karıştırdı ve ortaya çıkan karışımı çiğnedi. Sakızın çok acı olmasını önlemek için bazen bal eklenir. Böylece dişlerini temizlediler ve güçlendirdiler. Yunanlılar bu amaçlar için sakız ağacının kabuğunu veya balmumunu kullandılar. Maya kabileleri kauçuk çiğniyordu ve Sibirya sakinleri karaçam çiğniyordu.
Eski sakız biçimlerinin bol miktarda kanıtına rağmen, ilk olarak Amerikalı William Finley Semple tarafından icat edildiğine ve yaratıldığına inanılmaktadır. 28 Aralık 1869'da oldu. Patent, kauçuğun tebeşir, odun kömürü ve bir dizi aroma ile icat edilmiş bir kombinasyonu için verildi. Semple sakızının uzun süre, en az bir ay kullanılabileceğine inanıyordu. Keşif, hiçbir zaman endüstriyel hacimlerde sakız üretimi ile ilgilenmedi.
Sakız üretimi için ilk aparat 1871'de Amerikalı Thomas Adams tarafından yaratıldı. Kendi işini açtı ve başarıyla geliştirdi. SSCB'de 1970'lerde sakız üretilmeye başlandı.
sakız üretimi
Çoğu sakız aşağıdaki bileşenleri içerir:
- lateks - sakızın ana kısmı;
- tatlar, doğal ve onlarla aynı;
- boyalar;
- tatlandırıcılar: şeker, asesülfam-K, aspartam, sorbitol veya silitol.
Sakız endüstriyel bir karıştırıcı kullanılarak yapılır. İçine, bileşiminde en az% 80 kauçuk olan bir temel atılır. Yoğurma işlemi sırasında kütleye belirli tatlandırıcılar eklenir (bugün çiklet üretiminde sorbitol en popüler tatlandırıcıdır). Bazen üreticiler ürüne kalsiyum, C vitamini, karbomit (dişleri güçlendiren bir ürün) gibi maddeler ve her türlü tatlandırıcı ekler.
Bir sonraki aşama yuvarlanıyor. Ekstrüderin altına kalın bir tabaka halinde bir tür hamur düşer (ekipman görünüş ve amaç olarak bir oklavaya benzer) ve ince ve gelecekteki pedlerin belirgin sınırları ile çıkar. Daha sonra 2 gün içinde hamurun oturmasına, sertleşmesine izin verilir. Bundan sonra, özel bir aparat onu ayrı parçalara böler.
Sırlı sakızlarda bir sonraki adım, zaten ayrılmış pedleri cilalamaktır. Camlama işlemi oldukça uzundur - en az 8 saat sürer. Daha sonra ürün özel haznelerde kurutulur. Sonra geriye kalan tek şey, alınan ürünleri paketlere ayırmak ve paketlemek. İtibarına değer veren üreticiler, son aşamalardan çok sorumludur, çünkü mağaza raflarına yalnızca yüksek kaliteli sakızlar girmelidir.
